Geedited

De volgende ochtend sta ik extra vroeg op om de laatste dingetjes in te pakken. Daarna ga ik naar het werk. Omdat het heeft geregend is het een beetje een modderbende en ik wil mijn kleren niet vies maken, dus ik doe voorzichtig. Na de woorden doen we het atoom spel, daarna spelen we elbow tag, maken we binnen armbandjes omdat het buiten enorm waait en niet heel warm is. We doen de conductor, red Light green light en poisonous frog. Na de summer camps ga ik snel eten, nog meer voedsel halen voor onderweg en wacht bij de accomodatie. Om kwart voor 2 gaan we richting het station.

Onze chauffeur van de low-cost airport transfer rijdt ons drieën in zijn auto naar Brasov, waar we wisselen naar een minibus en langzaam pikken we steeds meer mensen op voor richting het vliegveld. Wij gaan ook naar het vliegveld omdat met de trein je moet wisselen naar de bus en dan naar de trein en ik had er weinig vertrouwen in dat dit goed zou gaan, dus skippen we de trein. Achteraf was dit de juiste keuze, want toen ik voor de grap in de app keek, bleek deze trein te zijn uitgevallen. Zonder de airport transfer waren we niet op tijd in Boekarest aangekomen. Tijdens de heenweg zijn Marlene en ik vooral bezig met het editen van onze video. Dit doen we op onze telefoon in een app. Het duurt even voordat we door hebben hoe het moet, en sommige functies vereisen internet, dus die gaan lastiger, maar we komen beide een heel eind. Eenmaal op het vliegveld nemen we de trein naar Gara du Nord en vandaar, omdat we al iets later zijn, nemen we een Bolt naar Gara Militari, het busstation. Vlakbij het busstation is een supermarkt, waar we avondeten/ontbijt inslaan.

Tijdens onze reis zijn we verschillend bepakt. Ik heb mijn rugzak helemaal vol, met een nekkussen die aan een handvat hangt. Lucie heeft alles in een kleinere tas weten te krijgen en Marlene is uitgerust voor 4 weken backpacken. Ze heeft haar backpack mee, een rugtas die vol zit met dingen die ze tijdens de reis zegt nodig te hebben. Het ding zit onder meer vol met een hele apotheek aan medicijnen die ze op voorschrift van de dokter heeft, en ze heeft een tasje met al haar eten.

Om 10 uur vertrekt onze bus dan richting Istanbul. Even na middernacht komen we heel gemakkelijk de Bulgaarse grens over, zonder dat de Bulgaren ons paspoort hebben gezien. Rond een uur of 5 komen we aan bij de Turkse grens. De Bulgaarse kant is wederom soepel, maar Turkije is iets strenger. Ondertussen begint het al licht te worden, en na de paspoort en bagagecontrole en een pauze waarin we bij een tax free shop konden kijken of gebruik konden maken van het toilet, rijden we door Turkije. Ik val weer in slaap en wordt midden in Istanbul wakker wanneer we bij het busstation aankomen.