Stomme chauffeur (ultima ultima)

Dit is het allerlaatste verslag van mijn avontuur. Mocht je alles gelezen hebben, ik ben ontzettend verbaasd en trots op je, chapeau. Inmiddels zit ik in Zweden omdat ik van het ene avontuur in het andere ben gedoken zonder stil te kunnen staan bij wat ik allemaal heb beleefd en ga beleven. Enerzijds denk ik dat dit goed is, ik heb het te druk om Roemenië te missen, maar anderzijds geeft het geen ruimte om te reflecteren. Bij deze dus toch een poging. Of nou ja, een laatste verslag. Niet het meest interessante, want het bestaat alleen uit reizen, dus ik ga het maar kort houden.

De trein had zoals gewoonlijk een uur vertraging, waardoor ik bang was de Flixbus te missen. Gelukkig was de trein niet dusdanig vertraagd en heb ik het wel gehaald, helaas geen beren tegen gekomen. De keren dat ik met loodzware tassen moest sjouwen was ik aan het aftellen en Brasov was het ergste. van de trein naar het station, trappen op en af en naar de taxi, maar ik heb het allemaal gered. De bus naar Wenen verliep soepel. Zo soepel dat ik er weinig woorden aan vuil ga maken. De bus was overal op tijd en ik sliep (of deed een poging tot) de gehele rit. Tot aan 12 uur in Oostenrijk.

De volgende bus zou over 2 uren komen. In Wenen. Ondertussen kocht ik een lunch, praatte met een Slowaakse vrouw in het Duits en wist eindelijk uit een constante "ik wil slapen" modus te geraken. En dat is maar goed ook. Meteen toen de bus kwam, ontstonden er rijen met mensen die hun koffers kwijtmoesten. Ik dronk rustig van mijn cappuchino en ging daarna ook naar de bus. De buschauffeur hoorde ik aan een stuk snauwen naar mensen, en zo ook naar mij. Want 2 koffers passen niet in de ruimbagage, ook al heb ik er voor betaald. Na meerdere pogingen van mijn kant had de chauffeur toch ineens plek en konden mijn koffers erin. De bus vertrok en de buschauffeur veranderde door de microfoon opeens in een hele aardig man, met zijn "Liebe liebe gäster". Ik heb er zelfs aan getwijfeld of dit een andere man was die nu reed dan de man die de bagage deed en naar me snauwde, maar het was een en dezelfde persoon. Ook de Slowaakse vrouw die niet ver van mij zat merkte dit op en zei wat tegen hem over zijn gedrag naar mij. De rit verliep soepel, al ben ik van mening dat ik het meeste krappe plekje had in de bus. Mijn stoel zat tegen het wc-hok dus kon niet naar achteren, terwijl anderen dat wel konden en ik dus nog minder plek had doordat die van degene voor mij wel naar achter klapte. Ook tijdens een stop wist de man weer naar iemand te schreeuwen over 2 minuten te laat zijn, maar na nog een stop waren we opeens van deze persoon af en reden we op tijd.

Nog een nacht later en ik kom aan in Amsterdam. Bij toeval is Nynke hier ook, omdat zij deze route pakte naar het werk. Beide op maandag om half acht op Sloterdijk. Ze helpt me met mijn koffers en we reizen tot Amsterdam centraal. Hier scheiden onze wegen, maar niet nadat ze mij op de volgende trein heeft geholpen. En vanaf daar loopt alles soepel. Uiteraard begint het precies te regenen als ik in Heerenveen aankom. Maar dan is daar ook mijn familie, die naar het station is komen wandelen. En dat is dan het einde want ik ben thuis. Voor een week....