Ondergronds eten

Donderdag gaat de training over "prejudice" en conflict management. We doen een quiz over het soort "conflict manager" die we zijn. 's Middags is het dan eindelijk tijd om naar het art museum te gaan. Eerst kijken we een tentoonstelling over niets. De tentoonstelling heet "the void of silence". We zien veel dingen die verbrand worden, zien veel zwarte rozen die afsteken tegen de witte muren en dat was dat. Daarna gaan we naar een ander deel van het museum. We zien een tentoonstelling van een of andere gast die een obsessie met geometrie had. Tja, ik kan zijn kunst niet echt beschrijven. Daarna zagen we Europese kunst, vanaf de renaissance met realistische werken, tot het meer abstracte van nu, met ondertussen sombere zelfportretten. Daarna komen we bij een tentoonstelling van Victor Brauner. Waarschijnlijk is dit de voorstelling waar we extra voor hadden moeten betalen. Maar niemand checkt iets, dus volgen we de hele tentoonstelling. Na meerdere uren gespendeerd te hebben in het museum vinden we het wel weer genoeg. Een ander ding op onze bucketlist was in een kerk kijken. We vinden een Servische kerk die open is en kijken er even in. Ook worden we weer aangetrokken door de enorme orthodoxe kerk, dus kijken we daar. Binnen zijn er toch iets te veel mensen om een religieuze reden in de kerk en voelen wij ons een beetje misplaatst als toeristen. We maken dan ook geen foto's. Na alle pizza en buitenlands eten vinden we het tijd worden voor Roemeens eten, dus zoeken we een Roemeens restaurant. Deze schijnt dichtbij het kunstmuseum te zijn waar we eerder vandaag nog waren. We gaan naar binnen en moeten een trap af naar beneden. Het is daar mooi gedecoreerd. Ik eet steak met gebakken aardappelen en een kaassaus. Ik krijg een berichtje van Selwan dat het haar niet lukt om vandaag met ons te plannen. Haar event is uitgesteld. Na het eten besluiten Marlene en ik dan toch maar zelf te gaan plannen. Ik het vervoer, zij de accommodatie. Alles van Timisoara, tot Deva, naar Hunedoara en terug, tot aan Miercurea Ciuc. Alles moet mogelijk zijn. Ik werk meerdere opties uit. We willen morgen al vertrekken. Een dag eerder dan gepland, zodat we sowieso een plek hebben waar we onze bagage kunnen achterlaten overdag. Het stond de hele tijd op losse schroeven. We hebben meerdere keren getwijfeld of we het onszelf niet gemakkelijk konden maken en gewoon naar een grote stad konden gaan, in plaats van de kleinere, moeilijker te bereiken stadjes. Maar we doen het! We pinnen nog snel geld, zodat we genoeg hebben voor het weekend en gaan dan naar bed.

De laatste dag van de training. Vandaag gaat het over onze motivaties en hebben we het over de Youthpass. Ook maken we een begin met een brief naar onszelf schrijven. We doen een feedback ronde en zijn dan klaar. We pakken de boel snel in en laten het appartement achter ons. We moeten met de tram en daarna nog 20 minuten lopen. Daar treffen we Rares, onze Blablacar chauffeur. Hij pikt nog een vrouw op en brengt ons dan in de komende 2 uur naar Deva. Onze slaapplek daar is op een andere plek dan waar we dachten en we wachten tot een vrouw met de auto komt om ons het appartement te laten zien. Het is een stuk groter dan de vorige met 4 kamers in totaal. We zoeken een restaurant op wat enkele minuten van ons af is. We lopen naar binnen en er zit niemand. Een lief vrouwtje die geen Engels spreekt bedient ons. De hele tijd blijven wij de enige gasten op deze vrijdagavond. We gaan nog even naar de supermarkt en kijken de film die we eerder begonnen zijn uit.