Georgische lekkernijen

De volgende dag moet ik redelijk vroeg op. Dit weekend moet ik schoonmaken en omdat ik er het hele weekend verder niet ben, moet dat dus nu. Ik pak de laatste spullen in en loop naar het treinstation. Om 2 uur komen Linus, Marlene en ik aan in Brasov. We nemen een taxi vanaf het station naar het hostel. We zijn te vroeg en onze kamer wordt nog schoongemaakt. We zitten buiten te wachten en dan komt Marium, uit Georgië en later ook John uit Egypte. Linus heeft hen beide tijdens zijn Mid-Term training leren kennen. We dwalen door het stadje en komen al snel op een plek met 5 stoelen in verschillende formaten waar we een iconische foto maken. Daarna gaan we door naar een Georgisch restaurant, iets wat Marium heel erg heeft gemist. Ik bestel een koud voorgerecht die heerlijk smaakt, en voor iedereen is er Khinkali. Dit is een soort dumpling. Je moet het ding omdraaien en een klein stukje van het deeg eraf bijten. Dan het sap eruit drinken en dan de rest van de dumpling opeten. Helaas zijn die van mij en John niet van de beste kwaliteit. Ze vallen al uit elkaar wanneer we ze willen omdraaien. Toch smaakt ook dit heel lekker. We lopen daarna nog een stukje door de stad, want rond zonsondergang willen we op de top van de berg bij het Brasov sein zijn. Wanneer we tegen vijfen die kant opgaan, zien we dat de lift al dicht is. We moeten dus de berg op klimmen. De tocht naar boven is zwaar, en de meesten zijn er niet echt op gekleed. Halverwege heeft Linus een online meeting met een geweldig uitzicht. Wij klimmen ondertussen verder naar boven via allemaal shortcuts die misschien wel of niet daadwerkelijk sneller zijn. John neemt de meeste van dit soort weggetjes en is als eerste boven. Wanneer Marlene en ik boven komen zien we hem echter niet. Ik wil richting het Brasov sein en even later volgt Marlene me. We zijn er net optijd voor zonsondergang. Even later komt John hier ook. Door een shortcut is hij de verkeerde kant opgesjouwd. Na zonsondergang komen ook Linus en Mariam aan. We maken hier de benodigde fotos van het uitzicht en wanneer het te koud begint te worden, beginnen we aan de afdaling. Tegen de tijd dat we weer beneden zijn, is het pikkedonker. We lopen wederom door het centrum. Marlene en ik hebben honger, dus halen wij iets bij een kartofferie (of zoiets). De rest wil ingrediënten inslaan om in het hostel te koken. We krijgen daar een kippensoep met champignon, melk, citroen, meel, peper en zout. Daarna gaan we de deur uit voor een drankje en keren dan weer terug.

Zondag staan we om half 10 op. Linus wil graag naar een kerkdienst in de zwarte kerk, zodat hij geen entree hoeft te betalen. Marlene en ik wachten op Lisa. Lisa is zien geweest en kon er helaas gister niet bij zijn, maar vandaag was ze gelukkig beter en is alleen voor vandaag in Brasov met ons. Helaas is er geen dienst, dus lopen we naar een ander pleintje waar een kerk is. Deze kerk heeft te strenge kledingvoorschriften en we kunnen er niet in, maar vanaf buiten horen we wat er gebeurd.

We lopen verder rondom de kerk. Bij de eerste school in Roemenië en bij een begraafplaats. Daarna vinden wet het weer genoeg geweest en gaan we met een taxi naar het station. Vanaf hier nemen we een bus naar Bran. Omdat we allemaal moe zijn, doen we in de bus een poging om te slapen. Al snel komen we aan en het is meteen vol met toeristen. We lopen naar het kasteel en gaan naar binnen. Dit is Bran Castle, het kasteel van Vlad Tepes. De inspiratie voor het Dracula verhaal. Of nou ja, Vlad heeft er nooit gewoond. Hij heeft alleen opdracht gegeven om het te laten bouwen of renoveren en heeft daarna de bouwers laten vermoorden. In het kasteel staan veel informatie borden en er is een duidelijke route die we moeten nemen door het kasteel. Ondanks dat niet Vlad hier gewoond heeft, kent het kasteel een rijke geschiedenis. Na een aantal uren daar gespendeerd te hebben gaan we weer terug. Eenmaal in Brasov gaan we naar een chinees restaurant en bestellen daar onze verlate lunch/ diner. Het eten smaakt heerlijk. We gaan terug naar het hostel om onze spullen op te halen en dan moet Mariam helaas al weer weg met de trein. Om de tijd te doden, dwalen we met zijn vijven door de stad, totdat het ook voor ons tijd is om naar het station te gaan. Hier ontmoeten we Lucie, de nieuwe vrijwilliger. Zij heeft er een hele reis opzitten vanaf Frankrijk, en kan nu het laatste stukje met ons samen reizen. In de trein leren we haar kennen en in Miercurea Ciuc doen we een spelletjes avond. Zonder Lucie, want die is te moe van haar reis. We spelen Captain Sonar. Ik heb een makkelijke rol, maar ben eigenlijk ook te moe om te spelen. ’s Avonds loop ik naar huis.