Het is ijskoud

Om 20 voor 9 sta ik op het station om naar Cluj Napoca te gaan. De reis duurt tot half 3 en ondertussen doen we allemaal een poging om te slapen. Eenmaal in de stad, gaan we naar ons appartement, maken ons klaar en duiken de stad in. We ontmoeten hier wederom Mariam, die we ook in Brasov zagen, en twee anderen. Een van onze On-Arrival Training is hier ook, en we ontmoeten haar en enkele van onze organisatie. Daarna doen we een walking tour door de stad en gaan we uit eten. Ik zit helemaal vol na de tijd. Vervolgens gaan we terug naar het appartement, maken ons klaar en gaan naar een techno party. Ik heb het er al snel gezien, maar houd het toch vol tot 3 uur. Wat dus 4 uur werd, in verband met de zomertijd. De volgende ochtend moeten we om 11 uur uitchecken. We drinken een koffie in de stad en gaan vervolgens naar het ethnographic museum. Het is mooi weer, maar ik heb het toch ijskoud. Als enige. We bekijken allerlei huisjes en gebouwen van de mensen uit Transsylvanië. Ik wil graag de eerdere trein nemen, omdat ik me toch niet helemaal 100% voel. De rest wil dit ook, dus gaan we naar het station. Helaas zijn er geen kaartjes meer en moeten we wachten tot 7 uur. We eten een broodje en gaan op zoek naar een terras voor een koffie. Ik heb het ondertussen nog steeds koud. De terugweg slaap ik voornamelijk.

De volgende dag ben ik doodop, heb ik nog een klein beetje koorts en ik meld me dan ook ziek. Ik slaap bijna de hele dag en ga ’s avonds naar de doktor, met Dorka en Lisa. Dorka spreekt Hongaars en Lisa heeft iets met haar keel. Ik krijg een papier met een doktersrecept, maar de enige apotheek die op dit tijdstip nog open is, heeft het niet. Ik ga weer terug en probeer te slapen. Dit lukt in eerste instantie niet echt. De volgende dag wordt ik wakker met barstende hoofdpijn. Later verzamel ik energie om toch naar de apotheek te gaan, maar het is vreselijk druk op straat, ook al is het pokkeweer. De rest van mijn energie die dag gaat naar eten,endouchen.