Een koude zonsopkomst

Een langverwachte update. Na ziek te zijn geweest en niet veel te hebben gedaan, ga ik op reis naar een nieuw stuk speeltuin. Op donderdag moet ik eerst nog een paar uurtjes naar het kantoor. Op woensdagavond hebben we paaseieren versiert met onze zelfgemaakte kesice. Deze doop je in wax en de wax komt dan weer uit het gaatje in de kesice. Je kunt hiermee verschillende patronen maken. Met mijn eigen kesice lukt het niet zo goed, maar maak ik verschillende patronen met stippen en strepen. Met een andere kan ik bloemen maken. Het ei wordt na de tijd in een kleurstof gedompeld en het hele ei wordt rood of paars behalve waar de wax zit.

Terug naar donderdag. Die dag ga ik naar het werk en werk een 3 uurtjes aan een green activities booklet en andere dingen. Daarna ga ik naar huis, pak mijn tas en ga naar het treinstation. De trein tot aan Brasov gaat prima, maar daar moeten we overstappen op de trein naar Boekarest. 30 minuten vertraging. Daarna 50, 60, 75. En dan komt ie. Oja, het voorjaarsweer in Miercurea Ciuc en omgeving is sneeuw. Dus vandaar de late trein. Maar daarna komen we wel door prachtige besneeuwde landschappen en daarna in Boekarest. Met de metro gaan we naar de bushalte en daar komen we nog steeds ruim op tijd aan. De bus is er ook op tijd, maar het duurt tot meer dan een half uur na de tijd voor de bus vertrekt. We wachten namelijk op twee vrouwen en 2 kids. De vrouwen zelf zijn ook net kids en snauwen naar elkaar. Gaan van elkaar weg zitten, maar schreeuwen de hele bus door. Dag slaap. Gelukkig zijn ze na de grensovergang met Bulgarije verdwenen. Om 4 uur in de ochtend komen we al aan in Varna. Het is compleet donker en stil in de stad. We lopen richting het strand. Met nog een dikke anderhalfuurtegaan tot de zon opkomt, val ik, ondanks de kou, in slaap. We kijken de zonsopkomst en na 7 uur vinden we een café die open is. Daar drinken we koffie/thee en vervolgens gaan we naar het hostel. Hier kunnen we onze spullen achterlaten. We maken een plan wat we willen zien deze dagen en besluiten naar kloosters te gaan. Er is een klooster genaamd het Aladzha monastery. Om er te komen blijkt nog een hele tour. Het ligt buiten de stad, dus we vinden een bus die kant op. Die bus rijdt vervolgens veel te ver, dus nemen we dezelfde bus weer terug. Waar wij willen stoppen, is blijkbaar geen stop, dus we stoppen wederom te ver er vanaf. We lopen een stuk langs de weg en gaan dan door bospaden die kant op. Het laatste stuk lopen we weer langs de weg. Na deze, voor mij vermoeiende wandeling komen we aan bij het klooster. Het is een soort klooster in een rotswand, waarvan nog enkele delen over zijn. We lopen er rond en gaan vervolgens naar een plek waar een toren is voor uitzicht.

Hier komen we dezelfde gast tegen die we in het hostel ook tegen kwamen in de ochtend. Hij heeft een drone en filmt daarmee. We gaan weer terug en gaan langs een ander klooster. Dit is een minder spectaculaire, maar is wel bij de kust. We zijn weer met de Tsjechische drone man. Na even te hebben gezeten aan de kust, gaan we terug naar het centrum en eten op een lokale plek. We delen een maaltijd met heel veel vlees en daarna gaan we terug naar het hostel, waar ik al vroeg in slaap val.