Roemenië

Na de grensovergang springt het klokje een uurtje vooruit en na al het tijdsverlies lopen we weer achter. Gelukkig zijn de stops in Roemenië op afgelegener gebieden. Een busstation ergens aan de rand van de stad. Ik hoop maar dat mijn busstop niet al te afgelegen is. De rest van de dag kan ik ook weinig motivatie opbrengen om iets anders te doen dan The Mole verder kijken en me druk maken om of we onze achterstand in gaan halen. We rijden door verschillende plaatsen heen. Ik zie vlakke landschappen om mij heen.Buiten is het koud en regent het. De vlakke gebieden maken langzaam plaats voor een heuvelachtig landschap. Op sommige plaatsen ligt er sneeuw. We passeren prachtige besneeuwde bossen. Het is een donkere dag, maar de sneeuw maakt veel goed. Soms doemt er weer een plaatsje op zonder sneeuw, maar gelukkig zijn er (vooral in de bergen) meer plaatsen met dan zonder sneeuw. Na een paar haltes te passeren zonder er echt langs te gaan maken we weer wat tijd goed. We lopen voor op schema. Maar dan stopt de bus in Sibiu. Weer op een of andere vreemde plaats. Er staat nog een Flixbus en in het Roemeens wordt iets omgeroepen. Het lijkt mij belangrijk, dus ik vraag de jongen voor mij wat de chauffeur vertelde. Deze bus zou verder gaan naar Bucharest, maar dan via de snelle route en niet via alle andere stops. Een andere bus zou zometeen komen om mijn naar Brasov te brengen. Als een verdwaalde puppie zoek ik nog een keer de confirmatie van de buschauffeurs en andere mensen om mij heen dat ik inderdaad mijn spullen uit de bus moest halen en moest gaan wachten tot de volgende bus kwam. Dat was inderdaad het geval. Ik kan zo mijn eigen tassen uit het onderste deel van de bus halen, ondanks dat ik daar tickets voor heb gekregen. Een vrouw hoort dat ik naar Brasov moet en zegt dat zij daar ook naartoe moet en dat ze mij zal helpen. Wanneer de volgende bus is gekomen zegt ze mij dat ik bij haar moet gaan zitten. Dat lukt helaas niet, omdat veel plekken al bezet zijn. Ik heb haar verteld dat ik vanaf Brasov met de trein nog naar Miercurea Ciuc moet, dus vanaf het station zou ze me verder helpen. En ja hoor, de rest van de route verloopt soepel en ondanks het wachten arriveren we eerder dan gepland in Brasov. De vrouw, en andere kennissen van haar helpen haar helpen me met het regelen van een taxi en ze geven me zelfs geld omdat ik de lokale munteenheid niet heb. De taxi brengt me naar het station, waar ik eerder dan gepland aankom. Voor 6 uur al terwijl mijn trein pas om half 8 gaat. Op het station ga ik ergens langs de kant zitten en kijk The Mole verder, totdat ik even na 7 naar het juiste perron ga met alle bagage. Geen liften hier, dus ik doe mijn best om al mijn bagage tegelijk tree voor tree omhoog te tillen. Halverwege helpt een man mij met mijn koffer. De trein staat er al. Richting Budapest Keleti. De rest van de rit verloopt volgens planning en Peter, de directeur van de organisatie, zal mij van het station ophalen. En inderdaad, hij staat al klaar met mijn naambordje en helpt me met mijn koffers. Maar voordat we instappen moet er eerst een foto gemaakt worden. Peter vraagt of ik eten heb, die heb ik niet echt meer, dus hij zoekt een supermarkt die nog open is. We komen bij de Kaufland uit en omdat ik eigenlijk geen idee heb wat voor eten ik wil, blijft het bij yoghurt en muesli als ontbijt. Vervolgens rijden we door naar mijn accomodatie buiten het centrum. Binnen wordt ik opgewacht door een luid blaffende hond(Micsi?) en Amela, mijn huis- en kamergenoot. Peter vraagt of alles verder oké is en vertrekt weer. Amela leidt mij rond door het grote huis. Wij slapen op de begane grond. Daar is ook nog een wc en een badkamer. Een grote keuken, bestaande uit 2 delen, en een eetkamer. Boven slapen 2 andere vrijwillilgers, en de hostfamilie, daarnaast is er nog een andere grote zitkamer boven. Achter huis is er een grote tuin, bedekt onder een laag sneeuw. De hostfamilie bestaat uit een koppel, Francie en Joseph, en hun 2 kinderen, Joël en Elias. Die zijn dat weekend niet thuis. Na de rondleiding vraagt Amela of alles verder oké is en zegt ze dat ze naar het huis met de andere vrijwilligers gaat en of ik mee wil met haar. Ik ben iets te moe daarvoor, dus ik pak een beetje uit en ga slapen.

De volgende dag is een rustige dag voor mij. Ik word al redelijk vroeg wakker en rond een uur of 10 ga ik naar de keuken. Ik ontbijt en hang een beetje rond totdat ik honger begin te krijgen. Tijd voor een wandeling naar de Lidl door de sneeuw. Ik haal een aantal ingrediënten waarvan ik denk dat het handig is en ga weer terug naar de woning. Daar eet ik mijn lunch en hang wederom beneden rond. Ik zie een gitaar dus stem die en speel er vervolgens even op. Daarna speel ik met Sjoerd een spel. Die avond zouden een aantal vrijwilligers naar de ijsbaan gaan om te schaatsen, dus ik ga mee. Van 6 tot 8 schaatsen we op de ijsbaan. Een aantal vrijwilligers kunnen het best wel goed, en voor sommigen is dit hun eerste keer of toch ook al weer even geleden. Na de tijd gaan we naar de andere accomodatie. Dit is een plek in het centrum die door de organisatie wordt gehuurd. De jongens en meiden hebben beide een appart appartement. Daar spelen we "Dos", het vervolg op Uno en bestellen pizza. Rond een uur of 9 komt Vickie aan, zij wordt door Peter gebracht. Zij is een 17 jarig Amerikaans meisje dat hier voor 2 weken zal blijven via een ander project. Daar spelen we een spel genaamd Mysterium, een soort van Cluedo waarin je samen moet werken. Rond een uur of 12 loop ik met Sjoerd weer terug naar de accomodatie. Een wandeling van een klein half uur door de sneeuw. Eenmaal thuis is het huis al in rust en vrede en gaan wij ook slapen. Morgen de eerste dag!