De stijgers

De volgende ochtend gaat onze wekker om 8 uur. Een uur later begint onze on-arrival training. Deze is online, dus klappen we beide onze laptops open. We zijn in totaal met zo'n 16 mensen, verdeeld over Roemenië. We hebben een grote groep mensen uit Sighisoara, mensen uit Cluj Napoca, uit een klein plaatsje ergens richting het zuidoosten en ook mensen uit Timisoara. Vandaag is een introductiedag, we krijgen de planning van de week te zien en behandelen het onderwerp solidariteit. Elke dag hebben we de training van 9 tot 2, maar vandaag is het om 1 uur afgelopen. Wel hebben we huiswerk: we moeten een presentatie maken over ons project en deze aan de groep presenteren. Ook moeten we informatie vinden over Cigna, onze verzekering, en over een speler in de ESC. Met de presentatie zijn Marlene en ik om 2 uur klaar. Daarna houden we het voor gezien en gaan we de stad in. Het enige museum dat open is, is het communist consumer museum. Dit museum is gratis en bestaat door fooi. We moeten een trappetje af naar beneden. Overal staan spullen. We vermoeden dat dit museum bestaat doordat mensen hun spullen uit de communistische tijd bij dit museum hebben ingeleverd. Er staan verschillende telefoons, boeken, spelletjes, meubels, gitaren, en een deel wat is ingericht als keuken. Ondertussen heb ik contact met Selwan. Zij is ook van onze training en doet haar project in Timisoara. We spreken af om elkaar om 5 uur te ontmoeten in het centrum. We komen te vroeg aan in het centrum en lopen er nog wat rond. Dan zien we stijgers, maar wanneer we dichterbij komen blijken het niet zomaar stijgers. Het staat in het midden van een klein pleintje, en overal op de stijgers staan planten. Aandachtig lezen we de regels op het bord door. We hoeven alleen maar te tekenen en mogen dan naar boven. Vanaf daar heb je uitzicht over de gebouwen op het plein en ook op een gigantische orthodoxe kerk. Ondertussen heb ik weer een bericht van Selwan met haar locatie. Zij en nog een paar anderen ontmoeten ons bij een ander pleintje. Hier speelt iemand op een piano. We begroeten elkaar en gaan dan naar een café waar we warme chocomelk drinken. Daarna gaan we naar een Servische bistro en eten daar een broodje. Omdat we vrij moe zijn laten we het daarbij. Wel moeten we dezelfde kant op als hun met de metro. 's Avonds duiken we moe ons bedje weer in.

De volgende dag hebben we weer een online training. Vermoeid kom ik mijn bed uit, neem een douche en voel me een paar minuten niet moe. Tijdens de training hebben we onze presentaties over de projecten. Veel mensen doen hetzelfde project en konden samen een presentatie maken, maar het project van Marlene en mij is anders, dus hebben we beide apart een presentatie. Wegens technische problemen is mijn presentatie als laatste, maar het blijft daardoor wel bij anderen hangen. Vervolgens hebben we het over de verschillende betrokkenen van de ESC. Ik ben ingedeeld in de rechten en plichten van de vrijwilliger en bespreek deze in een groepje. Daarna gaan we met de hele groep alle actors bij langs. We hebben een quiz over Cigna en daarna een meeting met de National agency die we vragen kunnen stellen. Mijn vermoeidheid is ondertussen gestegen. Ook is geen van deze informatie nieuw voor mij. Het is saai en ik ben vermoeid. Een tijdje later lig ik dan ook met mijn camera uit, maar nog wel verbonden op het bed te luisteren naar de National agency. Ook als de zoom voorbij is ben ik nog zo kapot dat ik nog een uur blijf liggen. Het is een prachtige zonnige dag en zo zonde dat ik zo moe ben. We doen het deze middag rustig aan en gaan naar een mooi park en gaan daar lezen. Tegen zonsondergang gaan we naar het centrum. We willen een mooie plek voor zonsondergang, maar weten geen hoog punt te vinden. Tot we de steiger van gisteren weer zien. Als we net in de rij staan, zien we Selwan met een aantal anderen op het plein. We proberen hun aandacht te trekken, maar dat lukt in eerste instantie niet. Daarna zien ze ons en gaan ook in de rij staan. Het is een stuk drukker dan gister en omdat er een beperkt aantal mensen naar boven mag, moeten we bij de ingang en bij sommige verdiepingen wachten tot we verder mogen. Eenmaal beneden ontmoeten we Selwan en crew en gaan weer met hun naar een restaurant. Het plan is spelletjes met hun te spelen, maar uiteindelijk ben ik daar te moe voor. We gaan dus weer naar het appartement en ik ga al vroeg naar bed.