Under construction

Na slechts enkele uren slaap (1,5/2 uur) gaat mijn wekker om half 4. Rita regelt een taxi voor mij naar het station, waar ik om 4 uur aankom. Mijn trein gaat om half 5 richting Brasov. Hier wissel ik naar een trein naar Constanta. De treinrit is rustig, maar vanaf Boekarest komen er veel mensen in de trein. In Constanta ga ik naar het appartement en kleed me om. Daarna ga ik naar een restaurant waar ik Lisa, Laura en Marlene tref. We etenhierpizza.

Daarna gaan we terug naar het appartement, kleden ons om en gaan naar het strand. Het is half bewolkt en de wind maakt het een beetje koud. Als het windstil is is de temperatuur wel aangenaam. Omdat het steeds bewolkter en winderiger wordt, willen Lisa en ik snel het water in. De rest blijft liggen zonnebaden. Het water is eerst koud, maar daarna voelt het lekker. De golven worden steeds hoger en de wind neemt steeds meer toe, en omdat ik al genoeg zout in mijn ogen heb gekregen dat mijn ogen prikken, gaan we weer het water uit. We liggen hier nog even op te drogen. Marlene gaat ondertussen naar het appartement om aan haar kunst project te werken voor een universiteit waar ze heen wil. Lisa gaan later ook, ook om iets voor uni te checken en na een poosje gaan Laura en ik ook. Om de beurt douchen we, ik neem een powernapje en om 7 uur gaan we naar buiten. We zoeken iets te eten en gaan naar het centrum voor zonsondergang. We eten Placinta cu Branza (soort bladerdeeg in kaas) en gaan daarna naar het casino. Dit is een gebouw vanaf waar je de zonsondergang moet kunnen zien. Dit gebouw is, net als menig straat en gebouw in Constanta, in constructie. We kunnen het dus niet in al haar glorie zien, maar de kust en de paden zijn prachtig. Ook de zonsondergang zelf laat schitterendekleurenzien.

Het toeval wil dat we tijdens een of andere culturele week in Constanta zijn, dus er is muziek op het plein. Een nummer van het Songfestival van vorig jaar van Moldavië (hey ho, let's go) en Bella Ciao. Daarna komt er een uitrijking van God weet wat en horen we net iets te vaak "we are the champions" voorbij komen. We lopen even een rondje, maar van de volgende artiest kunnen we ook niet zo genieten, dus gaan we terug.

De volgende dag gaan Lisa en Laura beide vroeg op pad, naar musea en het strand. Marlene werkt aan haar project en ik slaap uit om wat uitjes in te halen. Daarna pakken we in en gaan we naar het andere hotel, genaamd Turcoaz, vernoemd naar de kleur die overal in het gebouw terugkomt. We moeten betalen in contant geld en aangezien de geldautomaat me zojuist allemaal 50jes en 10jes gaf, betaal ik het hele verblijf in 10tjes (oftewel 2 eurobiljetten). We halen ontbijt/lunch bij de Profi, een koffie bij een sketchy zaak waar allemaal mannen bier drinken en zitten in een park met nog meer oude mannen. Daarna gaan we naar de Gondola, in Mamaia. Een soort kabelbaan achtig iets wat niet over het water, maar erlangs gaat. Aan beide kanten is water. Over het strand lopen we terug naar het beginpunt en daarna gaan we even relaxen in ons hotel. Daarna nemen we afscheid van Lisa en Laura. Marlene gaat verder met haar art project en ik ga terug naar het centrum. Hier lees ik in het park, loop weer langs het casino en de boulevard aan het water en luister naar muziek vanaf het plein. Rond 9 uur ga ik terug en Marlene en ik zoeken een plek om te eten. Dit doen we bij Jade oriental. We komen binnen via een deur waar een hor voor zit en 3 mannen kijken voetbal bij de ingang. Het restaurant is klein en we zijn de enige mensen daar. We bestellen beide Shawarma en horen op de achtergrond veel voetbalgeluiden.